اگر چه سازه‌ها برای حفاظت از ما در برابر ناملایمات طبیعی طراحی و بنا می‌شوند، اما همانطور که در مطلب پیش نیز اشاره کردیم، می‌توان با خلاقیت، هارمونی خوبی بین معماری و طبیعت ایجاد کرد. هارمونی‌ای که برای بهبود ارتباط بین انسان و طبیعت در یک محیط مصنوعی جلوه‌های مطلوبی را در جهت افزایش رفاه مهیا کند.
در جایگاه یک معمار، شناسایی فرصت‌ها برای استفاده از عوامل طبیعی در طراحی سازه، خصوصیتی ویژه به حساب می‌آید.
در ادامه به مثال‌هایی عینی به همین منظور اشاره شده که با به شما کمک می‌کنند با زاویه نگاهی متفاوت به جنبه‌های دیگر توجه کنید تا بهبودهای قابل توجهی در طراحی و اجرای سازهٔ نهایی‌تان به چشم آید.
جلوه بیرونی را آنالیز کنید: ساختمان خود را به عنوان یک مفهوم فیزیکی تصور کنید. در نظر گرفتن این جلوهٔ بیرونی می‌تواند به راهنمایی الهام‌بخش و منبعی موثر در تغییر جزئیات و کلیات و همخوانی بیشتر ساختمان با عناصر طبیعی در طراحی‌تان تبدیل شود.
الگوی کلی آب‌وهوای منطقه را بشناسید: شناسایی الگوهای آب‌و هوایی به شما کمک می‌کند یک طراحی واکنش‌گرا با توجه به این فاکتور مهم طراحی کنید. فقط تصور کنید که ساختمان شما بتواند بسته به عوامل بیرونی وابسته به آب‌وهوا (مثل آفتاب، باد، باران و …) نمود متفاوتی را بروز دهد و بیشترین بازدهی را داشته باشد.
رابطه ساکنان با طبیعت را بهبود ببخشید: به هنگام طراحی فضاها، توجه به نکات مهم و مرتبط با طبیعت برای ساکنان نهایی تاثیر زیادی بر نتیجه نهایی دارد. درک اینکه ساکنان ساختمان شما به چه نوع تجربه‌ای از طبیعت علاقمند هستند، می‌تواند به شما کمک کند تا با دقت و توجه، جزئیات بیشتر و موثرتری را در نظر بگیرید. برای مثال ممکن است شخصی باران را دوست داشته باشد در حالی که شخصی دیگر هوای آفتابی را بیشتر می‌پسندد. با شناسایی این علایق می‌توانید تشخیص دهید ساختمان شما چطور می‌تواند ساکنان نهایی را راضی نگه دارد.
از مصالح برای نمود بیشتر طبیعت بهره ببرید: با شناسایی اینکه چه مصالحی در ساختمان می‌تواند چه فاکتور طبیعی را القا کند، می‌توانید آنچه که قصد دارید بیشتر جلب توجه کند را بیشتر در معرض دید قرار دهید. از خود بپرسید چه مصالحی برای چه محیطی مناسب‌تر است و چگونه می‌توانید آن را در بنا گنجانده و ساکنان را تحت تاثیر قرار دهید.
مرزها را بشناسید: مرزهایی وجود دارند که باید آنها را برای فاصله معقول بین ساکنان و طبیعت، در نظر بگیرید. توجه کنید که در طراحی‌تان در چه بخش‌هایی و تا چه حدی می‌توانید از این مرزها عبور کنید. برای مثال یک جلوهٔ طبیعی از پس یک پارتیشن شیشه‌ای برای ساکنان کفایت می‌کند یا آنها ارتباط مستقیم‌تری با یک محیط طبیعی را انتظار دارند؟ با تشخیص صحیح این مرزبندی‌ها، بازدهی کارتان را افزایش دهید.
برخی المان‌های طبیعی را در فضاهای ساختمان اضافه کنید: به هنگام طراحی محیط کار یا خانه، در نظر بگیرید که چه المان‌هایی را می‌توان به هر بخش اضافه کرد. برای مثال یک مجسمهٔ سنگی که ساکنان بتوانند آن را لمس کنند یا یک گلخانهٔ داخلی که حس طبیعت را در داخل ساختمان القا کند. محیط‌های داخل و بیرونی ساختمان هر دو می‌توانند از این المان‌های نه‌چندان بزرگ بهره‌مند شوند و در صورت انتخاب موثر و مناسب، این المان‌ها هم به خوبی از پس نقش خود بر می‌آیند.
ساکنان را در یک محیط طبیعی غرق کنید: طرح شما می‌تواند طوری باشد که -حداقل در برخی بخش‌ها- با طبیعت یکی شود و ساکنان را به سفرهایی کوتاه و جذاب دعوت کند. در هر پروژه، در بخش‌هایی خاص و به شکل‌های متفاوت، می‌توانید این حس را به ساکنان یا بازدیدکنندگان القا کنید. این یکی از جلوه‌های ویژه‌ٔ هارمونی معماری و طبیعت است.
طبیعت را در نقاط ورود و خروج ساکنان یا بازدیدکنندگان بیشتر جلوه دهید: در نظر بگیرید که چه خصیصه‌هایی می‌توانند در نقاط ورود و خروج نقش بهتری را به نمایندگی از طبیعت ایفا کرده و حس بهتر و خاص‌تری در افراد بسازند. بیاندیشید که ورودی‌ها و خروجی‌ها قرار است چگونه بازدیدکنندگان را راهنمایی کنند و چه تجربه‌ای را در ذهن آنها بسازند؟
تعامل‌های طبیعی زودگذر را برقرار کنید: ساختمان شما می‌تواند برخی تعاملات را به صورت گذرا هم در بر بگیرد. برای مثال با گذر خورشید از پهنای آسمان، وزش باد یا کاهش دما می‌توان جلوه‌های متفاوتی را درون و بیرون ساختمان ایجاد کرد. به عنوان طراح از خود بپرسید که ساختمان من چگونه می‌تواند با این فاکتورهای طبیعی سازگار شده و تجربه‌ای کاملا متفاوت را به ساکنان اعمال کند.
