۵ چیزی که درباره لئوناردو داوینچی نمی‌دانید!

شاید فکر کنید که به اندازه کافی درباره لئوناردو داوینچی، آثار و ایده‌هایش شنیده‌اید. او همان نقاش معروف دوره رنسانس است که «مونا لیزا» را کشیده و طرح‌های بسیاری درباره ماشین پرنده‌اش به‌جا مانده. اما خب، حقایقی نیز درباره زندگی لئوناردو داوینچی وجود دارد که دانستنش شما را شگفت‌زده می‌کند.

وقتی داوینچی در سال ۱۵۱۹ فوت کرد، به اندازه ۶۰۰۰ صفحه مجله، تفکرات، لیست خرید روزانه و چیزهای به درد نخور از او به جای ماند. بعلاوه این که او درباره منابع الهام‌گرفتن‌هاش و تمایلش برای شهرت و ماندگار ماندن نامش یادداشت‌هایی را به جا گذاشته بود.

• درس‌هایی که می‌توان از تفکر خلاق داوینچی آموخت

اما حقاق جالبی که درباره لئوناردو داوینچی می‌خواهیم برملا کنیم به شرح زیر است:

لئونادرو، فرزند یک رابطه نامشروع بود

لئوناردو در سال ۱۴۵۲ در نزدیکی شهر «وینچی» که امروزه در ایالت توسکانی ایتالیا قرار دارد، به دنیا آمد. به گفته بسیاری، پدر او یک سردفتر و مالکی به نام Messer Piero Fruosino di Antonio da Vinci بوده است.

مادرش کاترینا نام داشته و عده‌ای می‌گویند که زنی روستایی و رعیت‌زاده بوده؛ هر چند که بسیاری از کارشناسان بر این باورند که مادر لئوناردو در واقع کنیز و برده مسر پیرو، بوده است.

پدر و مادر لئوناردو هرگز با هم ازدواج  نکردند. او ۵ سال ابتدایی کودکی‌اش را با مادرش زندگی کرد و پس از آن به خانه پدری نقل مکان کرد. در آن زمان پدرش با زن دیگری ازدواج کرده بود.

رابطه لئوناردو داوینچی و مادرش در سال‌های نوجوانی و جوانی کم و نامه‌هایی که برای او می‌نوشت فاصله‌های زمانی بسیار از هم داشتند. در حالیکه به پدرش وابستگی بیشتری داشت و در پی مرگ او بسیار عزاداری کرد.

داوینچی تحصیلات مدرسه‌ای نداشت

برخلاف سایر هنرمندان شناخته شده دوره رنسانس، داوینچی هرگز مدرکی بابت تحصیلات رسمی دریافت نکرد. او هرآنچه از خواندن، نوشتن و ریاضیات می‌دانست را از مطالعات خانگی به دست آورده بود.

بیشتر کودکی او در روستا و در طبیعت سپری شد. نوشته‌های باقیمانده از او به علاقه‌اش به ویژگی‌های آب و حرکت پرنده‌های شکاری اشاره بسیار دارد.

او در یکی از اولین خاطره‌هایش از رویایی نوشته که یک پرنده شکاری روی صورت او فرود آمده و طوری نشسته که پرهای دمش در دهان او جای گرفته.

در دوران نوجوانی او را به شهر فلورانس فرستادند تا نزد آندره‌آ دل وروکو (Andrea del Verrocchio)، نقاش معروف فلورانسی، شاگردی کند. البته این شاگرد برای استاد شدن به زمان زیادی نیاز نداشت.

شایعاتی وجود دارد که می‌گوید وقتی داوینچی یکی از فرشته‌های نقاشی آندره‌آ،‌ غسل تعمید عیسی، را کشید، بسیاری از نقاش‌های بسیار معروف آن زمان در برابر او ابراز فروتنی کردند به‌گونه‌ای که لئوناردو قسم خورد دیگر هرگز نقاشی نکند!

بسیاری از کارهای لئوناردو داوینچی نیمه‌تمام باقی ماندند

از جمله نقاشی‌ها و آثار ناتمامش که در موزه لوور پاریس قرار دارند می‌توان به «مونالیزا» و «باکره و کودک به همراه قدیس آنا» (The Virgin and Child with St. Anne) اشاره کرد.

یک نمونه دیگر از آثار نیمه‌تمایش که در موزه واتیکان قرار دارد، نقاشی «قدیس ژوزه در بیابان» (St. Jerome in the Wilderness) است.

شاید بتوان گفت که یکی از فریبنده‌ترین آثار نیمه‌تمام مانده این هنرمند، «نیایش مغان» (The Adoration of the Magi) باشد. این نقاشی در سال ۱۴۸۱ نیمه‌تمام رها شد و از سال ۱۶۷۰ در گالری Uffizi در فلورانس نگه‌داری می‌شود.

علاوه بر نقاشی‌های ناتمام، از داوینچی اختراعات نیمه‌کار بسیاری نیز به جا مانده است. در واقع هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که بتوان گفت هیچ‌یک از اختراعات و نوآوری‌های او به مرحله ساخت رسیده باشد. همانطور که هیچ‌یک از نوشته‌هایش در دوران زندگی‌اش به مرحله چاپ و انتشار نرسید.

لئونادرو در زندگی مورد ظلم بسیار قرار گرفت

در ۲۴ سالگی، به هراه چندین مرد دیگر به جرم روابط نامناسب با حیوانات دستگیر شد! وقتی هیچ شاهدی برای اثبات این ادعا پیدا نشد، او و دوستانش را آزاد کردند.

از نوشته‌هایش درباره این اتفاق چنین برمی‌آید که این دستگیری برای مردی که دوست داشت زندگی شخصی‌اش، شخصی باقی بماند، عذاب بزرگی محسوب می‌شد.

در قرن ۱۵ میلادی چنین جرمی در ایتالیا بسیار بزرگ بود و مجازات مرگ داشت. کمی پس از رفع اتهام، او که بسیار ترسیده بود، فلورانس را به قصد میلان ترک کرد.

او یک روی خشن و جنگ‌طلب نیز داشت

پس از آنکه به میلان رفت، قصد کرد تا کسب و کار خود را از نو به جریان اندازد، برای این منظور نزد لودویک اسفورتزا (Ludovico Sforza)، دوک میلان رفت و به خدمت او درآمد.

اسفورتزا از او خواست تا بزرگترین مسجمه برنز از اسب را بسازد. پروژه‌ای که می‌توانست یک دستاورد عالی در زندگی این هنرمند باشد. اما پس از حمله فرانسه به ایتالیا در قرن ۱۵ میلادی ناتمام ماند.

البته این اسب تنها کاری نبود که داوینچی قصد داشت برای دوک میلان انجام دهد. او قصد داشت ابزارهای جنگی بسیاری نظیر ماشین‌های بخار، پل‌های قابل جابه‌جایی و خودروهای زرهی را نیز بسازد.

از مهمترین آثار به جا مانده از او در زمان همکاری‌اش با دوک میلان می‌توان به نقاشی دیواری «شام آخر» در کلیسای سانتا ماریا دله گرتزیه اشاره کرد.