برخی افراد، با استعدادی ذاتی در زمینه طراحی و دکوراسیون متولد می‌شوند. بعضی دیگر نیز توانایی‌های مربوطه را کسب کرده و به خوبی از آنها استفاده می‌کنند. اگر دانش زیادی از اصول طراحی داخلی ندارید چند تکنیک اساسی می‌تواند کمک بسزایی به شما کند.
از قانون اعداد فرد پیروی کنید
استفاده از اعداد فرد به عنوان پایه طراحی، باعث به وجود آمدن هماهنگی و زیبایی بصری چشم گیری می‌شود. Cecilia Walker در این باره می‌گوید: «منظور اصلی قانون مذکور این است که اجسامی که در گروه‌هایی با تعداد اعضای فرد قرار می‌گیرند، جذاب‌تر، به یاد ماندنی‌تر و تاثیر گذار‌تر از گروه‌های با تعداد زوج هستند.»
این قانون به تشکیل گروه از اجسامی با ارتفاع، شکل و جنس متفاوت کمک بسزایی می‌کند. با این حال، همواره وجود وجه تشابهی بین این اشیا ضروری است. شاید تصور کنید این نکته جمله قبلش را نقض می‌کند؛ اما نکته اصلی است که باید عاملی وجود داشته باشد که باعث تلقی این اشیا به عنوان یک گروه گردد و در عین حال، باید مورد متفاوتی در هر یک از آنها وجود داشته باشد که باعث تمایز آنها از دیگران شود.
به عنوان مثال، به تصویر فوق نگاه کنید. سه ظرف، با ارتفاع‌های مختلف. شیشه و بافت حصیری در هر سه آنها دیده می‌شود. اما تفاوت‌های ظریفی به خوبی در آنها قابل مشاهده است؛ از جمله وجود ماسه، آب و لیمو‌ها.
همانطور که احتمالا تا به حال متوجه شده‌اید، قانون اعداد فرد، اصلی پایه‌ای است و ممکن است در همه حالات جوابگوی نیاز‌ها نباشد. در صورتیکه احساس می‌کنید این نوع گروه بندی مناسب به نظر نمی‌رسد، غریزه خود را دنبال کنید.
هدف اصلی تمام این کار‌ها، جلوگیری از بروز تشابه در شکل و ظاهر اجسام و پیشگیری از بروز قالبی خسته‌کننده در طراحی است.
نقطه کانونی اتاق خود را پیدا کنید
نقطه کانونی یک اتاق، مهم‌ترین ویژگی آن است. این نقطه، جایی است که هنگام ورود به اتاق، توجه چشمان تان را به طور طبیعی به خود جلب می‌کند و تمام موارد اطراف کانون اتاق، موجب تکمیل آن می‌شوند.
اگر نمی‌دانید دکوراسیون اتاق را چگونه آغاز کنید، ابتدا نقطه کانونی آن پیدا کنید. بسیاری از اتاق‌ها، به طور پیشفرض دارای چنین نقطه‌ای هستند؛ پنجره‌ای بزرگ با منظره‌ای خاص، یا یک شومینه. اگر اتاق مورد نظر شما، از چنین مواردی بی‌بهره است، با رعایت نکات زیر می‌توانید به ساخت آن اقدام کنید:
به گفته Coral Nafie، یک طراح داخلی، می‌تواند یک دیوار را با رنگی متفاوت، و سپس به وسیله تابلو‌ها و قفسه‌های مختلف تزیین کند.
بر اساس گفته نشریه The Inspired Room، ابتدا استفاده خود از اتاق را مشخص کرده و سپس نقطه کانونی پیرامون آن مشخص کنید. به عنوان مثال برای یک اتاق مطالعه، یک کتابخانه می‌تواند نقش نقطه کانونی را ایفا کند.
دیگر امکان موجود، استفاده از یکی از اسباب و اثاثیه بزرگ منزل، به عنوان نقطه یاد شده است. استفاده از یک اثر هنری یا آینه بزرگ نیز برای این کار کاملا مناسب است.
پس از اینکه کانون اتاق را پیدا کردید، اطراف آن را تزیین کنید. از رنگ اصلی موجود در آن، در سایر المان‌های اتاق نیز بهره گیرید. در تصویر بالا، نقطه کانونی -شومینه- سفید رنگ است. رنگ قرمز دیوار‌ها، باعث جلوه هر چه بیشتر آن می‌شود و شمع‌های سفید، گل‌ها و گلدان‌های اطراف آن نیز شومینه را تکمیل می‌کنند.
شما همچنین می‌توانید نقطه کانونی اتاق را با اشیای مختلف احاطه کنید. در تصویر فوق، گلدان‌ها، پنجره‌ها و مبل‌ها در جهت عملی کردن این هدف به خدمت گرفته شده اند. احاطه کردن شومینه، از آنجایی که معمولا دارای پوششی در اطراف خود است، کار ساده‌ای است. اگر کانون شما، پنجره‌ای به منظره مناسب است، بهتر است از مبلمان برای پر کردن فضای نزدیک پنجره استفاده کنید.
یا اگر آینه‌ای بزرگ یا اثری هنری را برای این کار انتخاب کرده اید، می‌توانید مانند تصویر زیر، با دو المان کوچک‌تر آن را احاطه کنید.
پس از تعیین نقطه کانونی، یک نقطه مرکزی به توازن اتاق کمک بسزایی خواهد کرد. Apartment Therapy در این باره می‌گوید:
«نقطه مرکزی، هسته طرح اتاق شماست. لازم نیست حتما دقیقا وسط اتاق خود را برای این کار انتخاب کنید، هرچند در بسیاری از موارد نقطه مرکزی دقیقا در مرکز خانه واقع است. به عنوان مثال، نقطه مرکزی اتاق نشیمن، جایی است که میز و صندلی‌های اطراف آن قرار می‌گیرند.»
قوانین اولیه اندازه گیری را بشناسید
زمانی که نوبت به آویختن پرده‌ها و چیدن مبلمان می‌رسد، اکثر ما بدون هیچ نظم و قاعده خاصی عمل می‌کنیم. در حالیکه فواصل خاصی برای تزیین دکوراسیون داخلی اتاق‌های مختلف وجود دارد که باعث هر چه زیبا‌تر جلوه کردن آنها می‌شود. نمونه‌هایی از این قواعد را می‌توانید در زیر بخوانید:
فاصله میز پیشدستی: به گفته Maria Killam، رعایت فاصله حداقل ۳۸ سانتیمتر بین این میز و مبل‌ها ضروری است. Apartment Therapy فاصله حدودی ۴۵ سانتیمتر را پیشنهاد می‌کند.
آویزان کردن تابلو‌ها: آثار هنری را طوری آویزان کنید که مرکز آنها با چشم، که فاصله حدودی ۱۴۲ الی ۱۵۲ سانتیمتر از زمین دارد، در یک سطح قرار گیرند. در مورد گروهی از تابلو‌ها، نقطه مرکزی کل آنها را در این سطح قرار دهید.
هنگام آویختن آثار هنری بالای مبل‌ها، اطمینان حاصل کنید که پهنای آنها بیش از ۲ یا ۳ برابر مبل نباشد و فاصله‌ای ۱۲ الی ۲۲ سانتیمتری بین آنها باقی بگذارید.
آویختن پرده‌ها: به گفته برخی طراحان داخلی، دارا بودن ۲.۵ تا ۷ سانتیمتر اشتراک در هر طرف پنجره، کاملا طبیعی است. در مورد ارتفاع نیز، گفته شده که میله‌ها باید در فاصله ۱۰ سانتیمتر از بالا‌ترین قسمت پنجره نصب شوند.
اما بعضی افراد پنجره‌های پهن‌تر یا مرتفع‌تر را بیشتر می‌پسندند. برای ایجاد توهم ارتفاع، به گفته Real Simple، می‌توانید از ۱۰ سانتیمتر نیز بالا‌تر روید، اما دقت کنید فاصله بیشتر از ۲۰ سانتیمتر باعث ایجاد ظاهری زشت می‌شود.
برای پهن‌تر جلوه دادن پنجره‌ها نیز می‌توانید از استاندارد ۲.۵ تا ۷ سانتیمتری تجاوز کرده و در هر طرف تا ۳۰ سانتی متر ادامه دهید.
فاصله تلویزیون: فاصله تلویزیون از مبلمان به بستگی به اندازه آن دارد. ساده‌ترین قانون این است: قطر تلویزیون را دو برابر کنید. نتیجه، فاصله حدودی مناسب آن از مبل‌ها و صندلی‌های اطراف است.
در مورد فرش‌ها و قالیچه‌ها، سه قانون اساسی وجود دارد:
حالت اول: اگر فرش به اندازه کافی بزرگ است، می‌تواند تمام مبلمان خود را روی آن قرار دهید. اما به گفته وبسایت Houzz، باقی گذاشتن ۳۰ الی ۴۵ سانتیمتر فضای خالی در هر طرف الزامی است.
حالت دوم: اگر فضای کوچکی در اختیار دارید، کافیست فرشی کوچک‌تر انتخاب کرده و تمام مبلمان خود را خارج از آن قرار دهید. البته دقت کنید که قالیچه انتخابی شما خیلی هم کوچک نباشد، چون در این صورت ممکن است ناچیز جلوه کند.
حالت سوم: بسیاری از طراحان، ترجیح می‌دهند تنها دو پایه ی جلویی مبل یا کاناپه را روی فرش قرار دهند. این ترفند همه چیز را به هم پیوند می‌دهد و احساس آزادی را منتقل می‌کند.
با وجود تمام این قوانین، این موضوع نیز قابل توجه است: از شکستن قوانین نترسید. قوانین همیشه جوابگو نیستند، اما چارچوبی مناسب برای عمل کردن محسوب می‌شوند.
فضای منفی اتاق را در نظر بگیرید
بعضی اوقات، کم‌تر، بیشتر محسوب می‌شود. در طراحی، فضای منفی، ناحیه‌ای است که توسط هیچ موردی اشغال نشده باشد. فضای منفی در بیشتر موارد، ناحیه سفید و خالی دیوار هاست؛ پر کردن با اجسام مختلف معمولا وسوسه بر انگیز است اما همیشه لازم نیست. Apartment Therapy در این باره می‌گوید:
بیشتر بخوانید: مفهوم فضای منفی
«در متون مختلف، جمله‌ها معمولا دارای کلماتی هستند که بدون آنها نیز معنای کاملی خواهند داشت. خودتان را برای یافتن چنین مواردی در خانه تان آماده کنید. آیا روی یکی از دیوار‌های باریک اتاق تان، اثر هنری کوچکی وجود دارد که بدون آن نیز، دیوار ظاهر مناسبی خواهد داشت؟ یا میزی با تصویری روی آن دارید، که بدون آن نیز به اندازه قبل شگفت انگیز خواهد بود؟»
استفاده از فضاهای منفی در جهت طراحی دکوراسیون ممکن است کمی گیج کننده باشد، اما نکاتی وجود دارد که همه با رعایت آنها می‌توانند ظاهر مناسبی به خانه خود ببخشند:
از بی نظمی دوری کنید: احتمالا این نکته، بهترین راه جهت نهایت استفاده فضاهای منفی است. ممکن است تعداد زیادی از اشیای مختلف به خوبی روی میزتان جای گیرند، اما این موضوع به این معنی نیست که تمام آنها باید همواره آنجا باشند. بهتر است کمی جای خالی -فضای منفی- باقی بگذارید.
ارادی عمل کنید: اطمینان حاصل کنید که تمام فضاهای خالی در جهت میسر کردن هدف خاصی به خدمت گرفته شده اند. ممکن است یکی از آنها برای بیشتر دیده شدن دکوراسیون اطراف باشد. یا هم امکان دارد این فضای منفی، طراحی نو و زیبایی را به وجود آورد.
از اشکال استفاده کنید: به گفته برخی منابع معتبر در زمینه طراحی داخلی، دو شکل متضاد، می‌توانند فضای خالی ای عجیب -یا جالب- به وجود آورند. یک میز عسلی گرد، می‌تواند خطوط به وجود آمده توسط مبل و صندلی‌های زاویه دار در اتاق را خنثی کند. این نقشه ممکن است در اتاق‌های کوچک‌تر عملی نباشد؛ چون در این صورت لبه‌های میز بیش از حد به مبل‌ها نزدیک می‌شود.
جهت واضح تر رساندن مفهوم، هدف این کار صرفا پیدا کردن فضاهایی که می‌توان با حذف موارد مختلف آنها را خالی کرد، نیست. بلکه مقصود اصلی این کار، یافتن نقاطی است که حتی در صورت خالی بودن نیز ظاهری فوق العاده دارند. هدف دیگر ما از انجام چنین اعمالی، در نظر گرفتن کارکرد فضاهای خالی است.
نورپردازی خود را لایه بندی کنید
مبحث نورپردازی، خود نیاز به مطلبی مستقل و طولانی دارد. اما در صورتیکه چیز زیادی از آن نمی‌دانید، حتما موارد زیر را در نظر داشته باشید. ابتدا، سه اصل اولیه نورپردازی را بیاموزید:
محیطی: دیگر نام آن، نورپردازی عمومی است و به صورت نور فوقانی، جهت روشن ساختن تمام بخش‌های یک اتاق به طور مساوی به کار می‌رود.
اختصاصی: همانطور که از نام آن بر می‌آید، هدف آن نورپردازی برای انجام کاری خاص است. به عنوان مثال، لامپی در اتاق نشیمن که برای روشن ساختن بخش مطالعه به کار می‌رود. یا چراغ زیر کابینت‌ها که برای نور رسانی به فضای کار استفاده می‌شود.
تاکیدی: نور‌های تاکیدی برای برجسته نشان دادن موارد خاص به کار می‌روند. به عنوان مثال، ممکن است آنها را بالای نقاشی‌ها دیده باشید.
استفاده از انواع مختلف نورپردازی، خانه شما را متفاوت نشان می‌دهد. با نورپردازی محیطی شروع کنید، سپس در مورد نحوه استفاده از نور‌های اختصاصی و تاکیدی تصمیم بگیرید.
ممکن است دوست داشته باشید خانه خود را طوری طراحی کنید که متفاوت و متعلق به خودتان باشد. از قوانین فوق برای شروع استفاده کنید، اما از شکستن آنها و دنبال کردن غرایز خود نیز واهمه نداشته باشید.
