نقاش و مجسّمه ساز بلژیکی Stefaan De Croock، در پروژه‌هاى اخیرش، درها و تخته هاى چوبی بازیافت شده، همچنین مبلمان دور ریخته شده را به کار گرفته است تا صورت‌های غول پیکر را بر روی دیوار‌های خالی ساختمان‌های شهری خلق کند. این قطعات چوبیِ بازیافت شده، با حفظ رنگ و بافت اصلی مانند یک پازلِ تنگرام (tangram)، در ابعاد بزرگ هندسی بریده شده اند. آخرین کار او، Elsewhere، حاصل همکاریِ او با پدرِ ۶۹ ساله اش Mechelen Muurt Project است.
صورت‌های غول پیکر با قطعات چوبی بازیافت شده
دِکروک متولد ۱۹۸۲ میلادی است و در شهرِ بروگ در بلژیک فعالیت و زندگی می‌کند. او کارشناسیِ ارشد خود را در رشتهٔ طراحیِ گرافیک در سنت لوکاس در شهرِ گنت به پایان رسانده است. اشتفان از سالِ ۲۰۱۱ تمامِ وقت خود را به پروژه و فعالیت هنری خود، استروک، اختصاص داده است.
تعلیمات و تجربیاتِ او در رشتهٔ طراحیِ گرافیک به دیدِ هنریِ او هدفی روشن بخشیده است. در ابتدای هر نقاشی خطوطِ اصلی را رسم می‌کند. تمامِ طراحیهای او با این ایدهٔ خود جوش آغاز می‌‌شود. حتی انگیزه‌های ناگهانی او به سمتِ این طراحیهای خودکار تمایل پیدا می‌کنند. با این خطوط، او، ابعاد مختلف را خلق می‌کند سپس با اضافه کردنِ رنگ، ساختار و خطوطِ بیانی، کارش را تکمیل می‌کند و در پایان این داستان خطوط هستند که نگاهِ بیننده را به چالش می‌کشند.
دِکروک ساختمان‌هایش را با قطعات دور انداخته شده چوب نشانه گذاری می‌کند.
برخلافِ هنرمندانِ خیابانیِ دیگر که علامت زدنِ ساختمان‌ها به وسیلهٔ افشانه‌ها یا پوشاندنِ دیوار‌های عمومی با استنسیل (شیوه ای از گرافیتی با استفاده از شابلون سخته شده از کاغذ، مقوای نازک یا موادِ دیگر، افشانه و قلمو‌های غلطکی، برای خلقِ تصویر یا نوشته که به اسانی قابلیتِ بازتولید دارد.) تکنیکِ اصلیشان است، دِکروک ساختمان‌هایش را با قطعات دور انداخته شده چوب نشانه گذاری می‌کند. او حتی از رنگ یا هرگونه رنگینه ساز یا رنگدانه برای تغییرِ رنگ درها، تخته ها و مبلمانی که توسطِ او نجات داده شده اند، استفاده نمی‌کند. در عوض این هنرمند ترجیح می‌دهد ماهیت و بافتِ اصلی موادش را حفظ کند، سپس آنها را برش و شکل داده و کنار هم سوار و جفت می‌کند تا به تصویر واحدِ نهایی دست یابد.
موادِ اولیه چیدمان‌های دیواری‌اش را چگونه پیدا می‌کند؟
در جواب این سوال که موادِ اولیه چیدمان‌های دیواری اش را چگونه پیدا می‌کند می‌گوید: «در مورد چوب چشمانِ من مانندِ ردیاب کار می‌کنند. دستیابی به چوب برای من مانندِ «کشت و درو» یِ محصول است و تقریبا به همان اندازه مهم است که آفرینشِ اثر. هر بار که تکّه‌های چوب یا در‌هایی را می‌بینم که در ساخت و سازِ بنا کنار گذاشته شده اند از مسؤلین سؤال می‌کنم که آیا همچنان به آن قطعات نیاز دارند یا خیر، اگر نه با کامیونِ کوچکم به آن محل برمی‌گردم. همچنین همیشه به دنبالِ ساختمان‌های متروکه یی می‌گردم که شاید بتوان قبل از این که آن را تخریب کنند چیزهایی را بیابم. گاهی اوقات دوستانم این منابع را برایم پیدا می‌کنند. من پی در پی در حال جست و جو هستم.»
فهرستِ بلند بالای فعالیت‌ها و نمایشگاه‌های او را می‌‌توانید در این پیوست مشاهده کنید.
